Ciekawostki z życia leniwców

Sierść

Sierść składa się z krótkich wełnistych i długich, szczeciniastych włosów. Kolor zwierzęcia szary, po bokach brązowawy; między łopatkami występuje jaśniejsza plama (speculum) z ciemnym deseniem pośrodku. Włosy rosną w kierunku od brzucha do grzbietu, co niewątpliwie ma związek z "wiszącym" trybem życia i klimatem, w którym żyją leniwce trójpalczaste. W zmodyfikowanych włosach rozwijają się bakterie i glony; te ostatnie

nadają zielonkawą barwę sierści. U leniwców hodowanych w ogrodach zoologicznych glony zanikają.

Kończyny

Kończyny tylne krótsze, przednie,znacznie dłuższe, z trzema palcami,co odróżnia go od leniwców dwupalczastych. Palce połączone ściśle ze sobą i pokryte wspólną skórą, co uniemożliwia niezależne ruchy ; poza tę wspólną osłonę ze skóry wystają jedynie ostatnie człony palców, zaopatrzone w trzy długie i mocne pazury ( ok, 6 cm długości), sierpowato zagięte do dłoni i stóp ( pokrytych włosem), którymi utrzymuje się na gałęziach w pozycji " do góry nogami".

Uzębienie

Leniwiec ma 18 stale rosnących zębów: 10 w szczęce i 8 w żuchwie. Zęby mają budowę prymitywną, nie pozwalając wyróżnić trzonowców i przedtrzonowców, siekacze i kły nie występują. Leniwiec trójpalczasty ma słaby słuch.Potrafi obrócić głowę o 180 stopni w lewo i w prawo, co zawdzięcza obecności 9 kręgów szyjnych.

Zachowanie

Leniwiec trójpalczasty trawi bardzo powoli.W celu defekacji schodzi na ziemie-tylko raz na tydzień.Latryny leniwców stanowią ślad ułatwiający ich zaobserwowanie,które normalnie jest bardzo trudne.Samiec i samica mają gruczoły,którymi znaczą drzewa,Umieszczone są one koło odbytu,koło nosa i na grzbiecie(w obrębie speculum).Leniwiec trójpalczasty oddycha zaledwie 6-8 razy na minutę,czyli rzadziej niż u którykolwiek z pozostałych przedstawicieli szczerbaków(mrówkojady i pancerniki).Wynika to ze stosunkowo niskiej temperatury ciała leniwca (ok.32 stopnie C).Po ziemi porusza się niedołężnie z szybkością do 7 m na minutę,jednakże na drzewo wysokości 16 metrów może się wdrapać w przeciągu 8-10 minut.Jest dobrym pływakiem, co ma niewątpliwie duże znaczenie przy okresowych wylewach wielkich południowoamerykańskich rzek.

wyrwę te źdźbło trawki,wyrwe

ten leniwiec tak słodko się patrzy co nie

ten

leniwiec wygląda jak świnka schodząca z drzewa

Leniwce dwupalczaste
rodzaj szczerbaków zaliczany do leniwców. Zwierzęta te wyróżniają się wśród leniwców brakiem trzeciego palca przednich kończyn. Pozostałe leniwce mają trzy palce zarówno w przednich, jak i tylnych kończynach i określane są jako leniwce trójpalczaste.
Występowanie
Leniwce dwupalczaste występują w Ameryce Środkowej i w północnej części Ameryki Południowej.
Taksonomia
Do tego rodzaju zaliczane są dwa gatunki:
leniwiec dwupalczasty, unau (Choloepus didactylus)
leniwiec krótkoszyi, leniwiec Hoffmana (Choloepus hoffmanni)
Obydwa gatunki zaliczano wcześniej do rodziny leniwcowatych (Bradypodidae) w randze podrodziny Choloepinae Gray, 1871. Z powodu różnic w budowie przednich kończyn wyodrębniono je do rodziny Choloepidae[1] jednak stanowisko takie nie zostało powszechnie zaakceptowane. Większość taksonomów, w tym Webb, McKenna i Bell, umieszcza rodzaj Choloepus w rodzinie Megalonychidae.
Charakterystyka
Unau posiada aż 9 kręgów szyjnych, co pozwala mu na obrót głową o 180°, podczas gdy krótkoszyi ma tylko 6 kręgów.
Obydwa gatunki zalicza się do gatunków zagrożonych wyginięciem, ponieważ stosunkowo wolno się rozmnażają. Samica rodzi jedno młode w ciągu roku.

Leniwce trójpalczaste - rodzina lądowych, nadrzewnych ssaków zaliczanych do szczerbaków. Poruszają się powolnymi ruchami z ciałem podwieszonym pod gałęziami. Rzadko schodzą z drzew. Na ziemi niezgrabnie pełzają.
Występowanie
Gujana, Wenezuela i Brazylia.
Charakterystyka
Cechą charakterystyczną tej rodziny leniwców jest obecność trzech długich palców dłoni i stóp, uzbrojonych w 3 potężne, hakowato zagięte pazury oraz długa szyja. Odcinek szyjny kręgosłupa składa się z 9 kręgów, co jest wyjątkiem w świecie ssaków, a leniwcom trójpalczastym zapewnia możliwość obracania głowy o ponad 270°.
Leniwce mają wysmukłe ciało, zredukowany ogon oraz małe oczy i uszy. Obie płcie zewnętrznie nie różnią się prawie niczym. Długość tułowia współczesnych dorosłych leniwców mieści się w granicach 40-75 cm, choć wywodzą się od wymarłych Megatheriidae, które osiągały wielkość słonia.
Długa, gęsta sierść złożona jest z dwóch rodzajów włosów, wełnistych i szczecinowatych. Na sierści żyją glony, co nadaje zwierzętom zielonkawe ubarwienie. Palce leniwców są zrośnięte skórą.
W uzębieniu brak siekaczy i kłów, a zęby policzkowe są uproszczone, walcowate, rosną przez całe życie zwierzęcia i nie są jednoznacznie podzielone na zęby przedtrzonowe i trzonowe.
Leniwcowate prowadzą nadrzewny tryb życia. Odżywiają się pokarmem roślinnym. Ich wielokomorowy żołądek jest przystosowany do trawienia liści i gałązek. W żołądku następuje neutralizacja toksyn zawartych w liściach. Całkowity proces trawienia może trwać ponad miesiąc[2].
Raz na 7-8 dni schodzą z drzewa na ziemię, aby się wypróżnić. Leniwcowate dobrze pływają. Mają słabo rozwinięty wzrok i słuch. Pokarm wyszukują za pomocą zmysłu węchu i dotyku. Poza okresem rozrodu żyją samotnie. Ciąża trwa 5-6 miesięcy. Po tym czasie rodzi się jedno młode.
Systematyka
Bradypodidae jest rodziną monotypową – obejmującą jeden rodzaj Bradypus Linnaeus, 1758 z gatunkami:
leniwiec trójpalczasty, zwany ai (Bradypus tridactylus)
leniwiec grzywiasty (zwany brazylijskim) (Bradypus torquatus)
leniwiec pstry (Bradypus variegatus)
oraz niedawno odkryty, krytycznie zagrożony Bradypus pygmaeus
Czasem leniwiec trójpalczasty i pstry włączane są do jednego gatunku, jako jego dwa podgatunki: Bradypus bradypus tridactylus i Bradypus bradypus variegatus.